Report: Full On Ferry

Een paar dagen geleden zat ik nog te twijfelen of ik dit weekend naar Full On Ferry in de Matrixx zou gaan. Waaron die twijfel? Simpelweg omdat er tegenwoordig te veel feestjes en DJ’s zijn die niet meer waarmaken wat men, of in ieder geval wat ik, ervan verwacht. De tweede en de derde Ahoy editie van Full on Ferry heb ik allebei bezocht, en met name de tweede blijft tot op de dag van vandaag nog een van de beste feesten waar ik ooit geweest ben. Het was simpelweg perfect in elk opzicht.

Helaas komen zo’n perfecte feesten nog maar zelden voor. Dat is natuurlijk ook niet altijd mogelijk, maar toch heb ik de laatste tijd het gevoel of dat er te weinig aandacht word besteed aan de organisatie van feesten en het plannen van de DJ’s.

Want wanneer je DJ’s ziet, die zichzelf er niets van aantrekken dat het publiek niet losgaat op hun muziek, vind ik echt diep triest. Het minste wat je kan doen is je stijl een klein beetje aanpassen. Een formule waarbij je als bezoeker echt op een aangename en onverwachte manier verrast word, dat blijft vaak weg.

Uiteindelijk komt het natuurlijk ook heel erg aan op smaak. En dat is iets waar niet over te twisten valt. Maar als je het mij vraagt was er hier bij Full on Ferry in de Matrixx weinig waarover we mochten klagen. Oke, over één ding. En dat was Zoo Brazil. Ik vraag me echt af wat deze DJ nou in godsnaam op dit feest deed, en ik weet zeker dat ik niet de enige was met deze vraag in mijn hoofd.



Dit is naar mijn idee een muziekstijl die helemaal niet te combineren is met die van Ferry. Maar goed, dat is mijn mening! Het was in ieder geval wel heel goed te merken dat hij het publiek echt niet in beweging kreeg. Op zich is het als openings DJ geen verkeerde keus, maar programeer hem dan ook als eerste! In zo’n geval kon Marc Simz zichzelf tenslotte ook weer een keer helemaal geven.

Het feest begon voor mij eigenlijk pas bij de eerste minuut dat Ferry achter de geweldig uitziende, nieuwe Matrixx DJ booth stond. Vóór die tijd was het overigens ook betrekkelijk rustig in de zaal. Je merkte het meteen aan de muziek stijl, en een paar seconde later aan de bezoekers. Want dit was tenslotte hetgeen waar men voor kwam. Een set gevuld met bijzonder veel tracks van Ferry’s nieuwe album WKND. En ook al had ik nog niks van het album gehoord, met uitzondering van de reeks uitgebrachte singles Feel It, Check It Out en Brute, je herkend hierin meteen die aparte Ferry-stijl. Want eerlijk is eerlijk, hij heeft gewoon een bijzondere en eigentijdse stijl. Een combinatie van Trance en House en alles wat er tussen in ligt.



Voor mij was er werkelijk niet één track in zijn set die ik slecht vond. Het enige minpunt vond ik het optreden van Ben Hague, dat eerlijk gezegd maar weinig toevoeging had aan het geheel. Maar voor de rest was het echt subliem, van begin tot het eind. En juist daarom vond ik het jammer voor Ferry dat het zo relatief rustig was in de Matrixx. Het was volgens mij nog rustiger dan op een gemiddelde Trance Classixx. Persoonlijk vind ik dat helemaal niet verkeerd. Je had op deze manier tenslotte lekker de ruimte om goed los te gaan.

Wat betreft de rest van de avond, was deze ook ver boven mijn verwachting. Na een aangename verrassing van Sied van Riel die nog even (werkelijk maar een paar minuutjes) Ferry en Aly & Fila kwam ondersteunen, ging Fila op een zeer goed tempo verder. Veel beter dan hoe ik hem de laatste paar keer heb gezien. Er zijn namelijk ooit sets van hem geweest waarbij ik haast in slaap viel, maar dat was deze keer bij lange na niet aan de orde. Ook hij was perfect, al kon hij Ferry net niet evenaren.

Al met al heb ik echt enorm genoten van dit feest, en ben ik dus ook heel blij dat ik na een moment van twijfel, toch besloten heb om hier heen te gaan. Dit feest was muzikaal gezien van een heel erg hoog niveau. En ook de lichtshow was subliem voor een clubfeest. De investeringen die de Matrixx hierin gedaan heeft, waren zeker de moeite waard.

Verdere minpunten die ik kan noemen, was het feit dat het volume van de muziek continue varieerde. Alsof er zo nu en dan een deel van de speakers uitviel.

Daarnaast moet ik ook toegeven dat het hele Full on Ferry concept niet meer is was het geweest was. Dit merkte ik ook al tijdens Full on Ferry in Londen, tijdens de jaarwisseling. De back2back set duurde in de meeste gevallen niet meer dan 15 minuutjes per gast DJ. Waardoor er op een groot deel van de avond dus geen Ferry sound te vinden was. Dit is toch wel een groot verschil met de Ahoy edities van een paar jaar terug.

Dus als dat de enige minpunten waren, hebben we eigenlijk helemaal niks te klagen. Dus dat doe ik ook niet !

Verslag & foto's: Dominic Wetzer