'5daysoff is het Sonar van Nederland!'

5daysoff liep bijna helemaal op rolletjes tot vlak voor het weekend bekend werd dat Michael Mayer niet aanwezig zou zijn op dag 5, omdat hij net vader was geworden. In Samim hoopte de organisatie een goede vervanger te hebben gevonden en de verwachting was dat de overige headliners Trentemøller, Kristian van Âme en Miss Kittin de avond zeker konden dragen. Gelukkig voor ons was dit helemaal waar.

Door: Susanne Woning

Programma: Warren Fellow, Samim & Miguel, Âme (Kristian) en Miss Kittin.

Bijzonderheden: Keuzes maken sucks. Trentemøller of Michael Mayer, Denemarken of Duitsland, live of dj-set? Hadden we eindelijk de knoop doorgehakt en besloten om naar Supermayer te gaan, bleek zijn vrouw (blijkbaar geheel onverwacht?) bevallen te zijn van een mini-mayer, waardoor hij niet aanwezig was. Door deze aanvankelijke teleurstelling was de aankomst bij De Melkweg later dan gepland. De mededeling van de dame die de persaccreditaties behandelde, dat een bezoekje aan Paradiso ook tot de mogelijkheden behoorde, was helemaal top, maar inmiddels wel te laat om Trentemøller nog te zien.

Jammer van dat misverstand, maar niet getreurd, want er was nog genoeg moois op komst. In een nog rustige Melkweg schotelde Warren Fellow ons een diepere tech house-set voor dan we van hem gewend zijn en dat beviel erg goed. Er kwam wat Âme voorbij en ook ‘Kill 100’ in de Carl Craig-remix sloeg lekker aan bij het publiek dat al snel flink aan het dansen was. Helaas voor Fellow was Samim de vervangende act voor Mayer en trok deze naam geen enorme bezoekersaantallen. Met een paar redelijke producties van Samim & Michal in het achterhoofd waren we nieuwsgierig naar het optreden, maar de set bleef, zelfs met de live-percussionist Miguel, een beetje steken in de lichte tropische tech house, zonder duidelijke richting of doel.

Na een track of zeven hielden we het dan ook voor gezien en vertrokken we richting Paradiso. Dat bleek tegen de stroom in te zijn; de meeste festivalbezoekers hadden hun portie Âme dit jaar blijkbaar al wel gehad en gingen alvast richting Miss Kittin. Kristian Beyer draaide heerlijke diepe house en techno, met scherpe randjes Chicago house en zelfs een vleugje acid. Dit alles op een aangenaam laag tempo. Hij leek een telepathisch lijntje te hebben met Warren Fellow, want ook hij kwam met ‘Kill 100’, maar dan in de Shelter-edit. De sfeer in Paradiso werd steeds dikker en warmer en om precies tien over twee, bij de eerste tonen van de eigen track ‘Enoi’, had deze helft van Âme het publiek compleet ‘bij de ballen’. Het is lang geleden dat we een dj zijn publiek zo zagen meenemen op een muzikale trip en het was echt genieten.

In het half uur daarna werd de betovering verbroken en liep de zaal leeg richting Miss Kittin. Meelopers als we zijn, volgden we gedwee. De Melkweg barstte inmiddels bijna uit zijn voegen, wat we de eigenaren overigens van harte gunnen, aangezien er sprake zou zijn van financiële troubles bij dit poppodium. Miss Kitten stond als een ware diva, gekleed in goudkleurig shirt, inmiddels vol in de spotlights en de temperatuur was behoorlijk opgelopen door dikke technokicks die ze over het publiek uitstortte. We zien echt niets liever dan een ‘sista’ die het maakt in de dj-wereld, maar toch stoorden we ons aan de gemakzucht waarmee ze deze gig afwerkte.

Zo stond ze vooral veel te babbelen met de andere mensen in de booth, miste daardoor bijna een mix, filterde het geluid even weg en zette dezelfde plaat gewoon nog een keer op waarbij ze haar schouders ophaalde naar haar entourage. Ook weten we dat ze altijd een flink arsenaal aan Detroit techno- en electrotracks bij zich heeft, maar ze hield het deze avond toch vooral bij easy pompende Duitse techno, die bovendien erg geloopt klonk. Verder was het misschien ook niet verstandig om een tekst van Thom Yorke’s ‘Harrowdown Hill’ live in te zingen: het was absoluut niet vals, maar haalde het niet bij het origineel. Maar goed, het was zeker wel gezellig bij deze dame die zelf ook flink aan het genieten was. Toen ze de klassieker ‘House Of God’ er dan ook nog even ingooide, kon de avond voor veel van haar fans niet meer stuk. Wij waren intussen behoorlijk uitgedanst op deze laatste dag van het festival en gingen maar eens op zoek naar de vertrektijden van de nachttrein naar Utrecht.

Hoogtepunt: Kristian Beyer was de held van de avond (let wel, Trentemøller niet gezien dus daar kunnen we niets zinnigs over zeggen).

Dieptepunt: Het ontbreken van Michael Mayer was toch een flinke domper op de feestvreugde.

Decoratie: Zowel in De Melkweg als in Paradiso was flink aandacht besteed aan de lichtshow en de videoschermen in de vernieuwde Max-zaal van de Melkweg werden gedurende de vijf dagen goed misbruikt met strakke visuals. Verder goed geluid in de Melkweg en wat minder in Paradiso.

Mening bezoeker: Eric de Man liet zich niet uit het veld slaan door het ontbreken van Michael Mayer en stond gezellig met z’n meisje te dansen: “5daysoff is het Sonar van Nederland!”.

Aantal bezoekers: Paradiso en Melkweg waren allebei uitverkocht.

Oordeel: Het festival heeft alle avonden uitverkocht. Totaal 21.500 bezoekers, een bezoekersaantal waar de organisatie zeker trots op mag zijn. Dingen die ons van dit jaar zullen bijblijven zijn de doordraaiactie van Hawtin, het vermeende koffieshop-virus dat The Spaceape (van Kode 9) heeft geveld en het stoere optreden van DJ Shadow & Cut Chemist met acht draaitafels. Dag 5 was echt een slotavond zonder spectaculaire ontwikkelingen, maar daarom niet minder vet.

5daysoff