Kindred Spirits Weekender @ Paradiso, 22 & 23 okt

'Een soort Drum Rhythm in Paradiso', zo noemde Kees Heus (aka KC the Funkaholic), de man achter Kindred Spirits, de Weekender. Hij had gelijk. Vanaf vroeg in de avond was het twee dagen lang keuzes maken: kelder, grote zaal of bovenzaal? Overal waren goede bands aan het werk, waren bij het grote publiek onbekende maar weldegelijk geweldige artiesten te horen, afgewisseld met de Kindred Spirits DJ's, Mr Wix, Leroy, Antal, Tom Trago en KC the Funkaholic himself. De sfeer in Paradiso was twee dagen lang very Kindred Spirits: iedereen die binnen was, was er om zich onder te dompelen in de muziek.

Tekst: Liedewij
Foto's: Jos Kottmann

Eric Robertson aka Erro

Peven Everett

Om acht uur begon het Kindred Spirits feest al, het weekend vol soul, funk, jazz, broken beat. Acht uur?! Dan gooi je op de gemiddelde vrijdag net je pasta in de pan. Vastbesloten om toch om negen uur binnen te zijn om nog wel Freesoul Sessions te horen, wandelde ik tegen elven binnen om midden in het energieke optreden van Ty, de Brits Nigeriaanse rapper/zanger, te vallen. De dansvloer was toen al goed gevuld en stond en masse te swingen op Ty en zijn funky upbeat band.

Na afloop meldde de mc dat Platinum Pied Pipers, een live project van Waajeed, in de bovenzaal klaar stond. Het hele publiek draaide zich om, wurmde zich de trap op en perste zich de kleine zaal in. En he, daar stond de gang op het podium die op donderdagavond in Jimmy Woo nog de dansvloer stond te rocken met de beste moves op de beats van dj Spinbad. Stoned als ze waren lukte het ze toch om de zaal flink te laten zweten.


In de grote zaal nam Rich Medina de decks over van Leroy. Hoewel hij een lekkere mix van Braziliaanse, latin en funk platen draaide duurde het tot het optreden van Alma Horton voor de sfeer op de dansvloer goed terugkwam. De imposante vrouw met de diepe soulstem zweepte het publiek op naar een hoogtepunt met de clubhit 'Hold it Down'. Haar optreden duurde net wat te lang, het was toch niet meer dan een mooie stem over een hele lange housetape. Maar ach, vervelen hoefde niet. Hup, naar de bovenzaal als je zin had in zwoel, lief en Braziliaans, waar Lilian Vieira (Zuco 103) met band stond op te treden. Of naar de kelder, waar Rednose Distrikt met Domu breakbeats door de benauwde ruimte pompte, als je zin had in wat stevigers zonder vocalen.


Vastbesloten zaterdag wel op tijd aan te treden om Eric Robinson ('de beste lyrics sinds Stevie Wonder', zei KC the Funkaholic over hem) op te zien treden, kom ik om tien uur binnen. Een gouden moment: Robinson zingt net het nummer "Change for me", en de liefhebbers gaan los. Peven Everett, die na Robinson in de grote zaal speelt krijgt het publiek niet zo met zich mee, hoewel hij met een strakke band een geweldig optreden geeft. Met een drummer waarvan onduidelijk is of hij strak staat van de inspanning of van iets anders laat Everett alle nummers in elkaar overvloeien, heerlijk dansbaar. Toch danst slechts een aantal mensen. De rest deint zachtjes zijn hoofd naar het podium. De muzikale duizendpoot blijft achter de toetsen van zijn Fender Rhods zitten om een keer de trompet aan zijn lippen te zetten. Saxofoon en gitaar blijven ongebruikt.


Het tienkoppige Breakestra krijgt met een mixt glorieuze funk en rauwe hiphop beats de dansvloer weer vol, levend en zwetend. Mr Wix en KC the Funkaholic houden die vibe op de vloer na afloop.

In de bovenzaal speelt Liquid Spirits en later Jneiro Jarel. Allebei gemist. Ongelofelijk eigenlijk: 17,50 kostte een kaartje voor een van deze avonden maar. En je kreeg er een compleet festival voor, maar dan zonder gedoe met muntjes en ranzige wc's zonder stromend water. En in plaats van naar een stipje in de verte te kijken stond je er gewoon met je neus bovenop. Wanneer is de volgende Kindred Spirits Weekender?

Breakstra

Paradiso
Peven Everett
Ty
Jneiro Jarel