System 7 @ Earth, Melkweg - A'dam, 9 nov

Earth 2 Year Anniversary

System 7 verstoort op luidruchtige wijze progressief verjaardagsfeest!

De succesvolle Amsterdamse organisatie vierde vrijdag 9 november haar tweejarig bestaan. Ze deed dat zoals verwacht mocht worden, in "eigen" huis, De Melkweg in Amsterdam. Een van de stuwende krachten achter Earth, dj Per, stond achter de draaitafels, evenals Lucien Foort, Mike Vandenberg en de Engelsman Dave Seaman. De organisatie koos voor een optreden van het duo System 7 om het verjaardagsfeest extra luister bij te zetten. Dat de rap opbouwende set van System 7 dat op een zo grondige wijze zou doen, had een groot deel van het publiek alleen niet verwacht!



Een dankbare taak voor de Earth organisatie
We stonden precies op tijd voor de Melkweg. Vroeg, maar we wilden niks missen van het tweede verjaardagsfeest van Earth, de organisatie die toch wel mede verantwoordelijk mag worden gehouden voor het succes van progressive in Nederland. De organisatie hanteert een constante formule en heeft een voor Nederlandse begrippen opmerkelijk loyaal publiek. Onder de dj's altijd enkele bekende Nederlandse dj's, waaronder vaak ook een van de organisatoren Per, Stef en af en toe nog eens Sander Kleinenberg. Daarnaast een Engelse dj, in eigen land bekend, hier wacht nog een dankbare taak voor de Earth organisatie. De twee succesvolle jaren vierde Earth deze vrijdag met Per, Mike Vandenberg, Lucien Foort en de Engelse dj Dave Seaman. Het duo Steve Hillage en Miquette Giraudy, ofwel System 7 trad op.

Bij binnenkomst stond System 7 te soundchecken in de Max, die nog werd schoongemaakt na een optreden van de 20-jarige Alicia Keys, die eerder die avond in de Max stond. Eerst even in het cafe een biertje gehaald, dat opmerkelijk genoeg overal in echt glaswerk werd geschonken. In het cafe draaide dj Helpende Henk, na veel getest en gepriegel aan de installatie, net zo makkelijk plaatjes van Madness en Quincy Jones tussen allerlei lekkere jazzy stuff. Niet te hard, het cafe was zoals altijd weer de ideale plaats om te lullen. Aan de bar vroeg iemand, die zichtbaar niet zijn eerste joint van de avond draaide, waarvoor ik deze avond kwam. "Voor System 7, zei ik. System F? Nee, System 7! Oh, is dat dan wel house of zo?"

In de oude zaal draaide Per, een van de stuwende krachten achter Earth. Twee jaar "zijn" Earth en dat moest gelijk vanaf het begin knallen. Al was het nog vroeg, Per had het publiek vanaf de opening in zijn greep en draaide een diepe maar stevige set. Helaas konden we er maar kort van genieten, in de grote zaal stonden Steve Hillage en Miquette Giraudy al op het podium.



Het is toch wel net zoiets als Per en Lucien Foort?
Hillage met zijn elektrische (midi)gitaar en Giraudy, achter een hele batterij elektronica. Terwijl de hallucinerende gitaarklanken de Melkweg vulden, vroeg een jongen naast mij "of ik die gasten kende. Het is toch wel net zoiets als Per en Lucien Foort?" De verwachtingen van dit concert bleken steeds vaker nogal sterk af te wijken bij mijn eigen verwachtingen. Iets wat steeds duidelijker werd. Langzaamaan ontvouwde zich de melodieen van de openingstrack 'Manik Shamanik' van hun nieuwe album 'Seventh Wave'. Partner Giraudy voegde daar steeds meer elementen aan toe waaronder allerlei prachtige soundscapes en vooral de ritmes. Al snel zette een stevige housebeat in en op een enkele zweverige break na, duurde die dwingende vierkwartsmaat een dik uur lang. Binnen een half uur lag het tempo hoog, waarschijnlijk al te hoog voor veel van de vaste bezoekers van Earth. Een stevig stampende trancy housebeat veranderde langzaam in een meedogenloos knallende technobeat. De prachtige soundscapes en hypnotiserende klanken, die de vervormde gitaarklanken opleverden, konden de indringende beats niet verhullen.



Er vielen gaten op de dansvloer. System 7 trok alles open en knalde er op los. Maar waarschijnlijk waren het juist die enorme klappen die een deel van het publiek afschrokken. Niet iedereen dacht daar zo over, enkele al te enthousiaste bezoekers klommen op het podium en begonnen daar uitbundig rondom en gevaarlijk dichtbij de apparatuur van het duo te dansen. Verbazingwekkend genoeg greep niemand in, terwijl het duo zich zichtbaar stoorde aan het belachelijke en van weinig respect getuigende gedrag van de groep jongelui. Toen het op een gegeven ogenblik echt te gek werd, ze stonden pal voor de synthesizers te springen, greep er iemand in en werd de hele groep van het podium verwijderd. Maar het duurde wel bijna een half uur!



Heel even is die magie aanwezig
De haast irritant herhalende korte synth van Alpha Wave vult ineens de zaal. De klappen zijn hard en kaal en denderen in een monotoon stuwend ritme uit de speakers. Jawel, het hoogtepunt van Pinkpop 1997, en ondanks de lauwe reactie in de zaal, absoluut het hoogtepunt van dit optreden. De zwaar vervormde gitaarklanken bereiden zich voor op het gevecht met de kronkelende baslijnen die Richie Hawtin voor het duo door het de bekende Roland 303 machine haalde. En als de baslijnen inzetten gaan voor het eerst de handen in de lucht, er wordt gefloten en heel even is die magie aanwezig. Want hoe heftig een optreden ook is, het is pas een heftig concert als het publiek een belangrijke rol heeft gespeeld. Het werd een heftig eind van een stevig en indrukwekkend optreden. Alleen was de knallende set van System 7 voor een groot deel van het Earth publiek iets te heftig.

De Engelse dj Dave Seaman nam het geluid over in de Max, trakteerde het publiek op een stevige beat en kreeg op voorhand al bijna de staande ovatie. Maar na het knallende einde van System 7, viel zo'n forse terugschakeling toch ook niet mee. Vooral toen bleek dat Seaman ongeinspireerd en vooral ongeinteresseerd zijn platen stond te draaien. Lang kreeg hij het voordeel van de twijfel, technisch was er ook niks op aan te merken. Maar de opbouw was tergend traag met veel monotoon werk. Zijn telefoon was interessanter dan het zoeken naar een geschikte plaat. In de oude zaal stond Lucien Foort inmiddels dingen te doen, die je van deze internationaal populaire dj mag verwachten. Een vette groove, lekker melodieus werk en een constante drive. Een mooie, strakke en opzwepende set, die helaas niet kon verhullen dat het tweejarig jubileum van Earth niet dat onvergetelijke feest is geworden, wat het met zo'n line-up had kunnen, nee, moeten zijn.

Eartharea on Innercity:
Dj's Benjamin Bates, James Holden, Anthony Pappa, Lucien Foort, Per
On beams: Nog Harder

Foto's: Nico