Pascalle: Luduvudu-geneuzel

Hier is ze, Pascalle; 23 jaar, stewardess en niet vies van een feestje. Vervolgens houdt de vliegende nachtvlinder een blog bij.

Luduvudu-geneuzel

Als je een maand of vier geleden had beweerd dat wij ooit uit elkaar zouden gaan, dan had ik je recht in je gezicht uitgelachen. Hij trouwens ook. Want onze verliefdheid was hysterisch. Over de top. Hoteldebotel. Vlinders & vuurwerk. Dat soort zaken. Daar kon niets of niemand tussen komen. Ook zijn twee maanden durende reis naar de andere kant van de wereld niet…

Maar als je diezelfde opmerking vandaag nog een keer zou maken, dan zouden we eensgezind ja knikken en je toch gelijk moeten geven. Want het vuurwerk is op, de vlinders zijn gevlucht en de roze wolk is langzaam maar zeker lichtgrijs gekleurd. Twee maanden zonder elkaar is een lange tijd voor zo’n prille liefde. Té lang. We maakten geen schijn van kans.

Er is maar één ding erger dan mensen die anderen lastig vallen met misselijkmakend gekeuvel over hun verliefdheid - Ja, ik beken: Ik ben schuldig.Twee keer zelfs. Maar hij deed het ook - en dat zijn mensen die anderen lastig vallen met hun gejammer over een verbroken liefde.

Maar ik vind dat als je A zegt… je ook B moet zeggen. Daarom zou ik de wereld nu graag trakteren op een hartverscheurend verhaal over hoe ik mezelf ’s nachts in slaap huil. Over hoe ik vanaf nu ieder weekend met mijn fles goedkope witte wijn op de bank zit te mijmeren over mijn verloren liefde. Over hoe alle dramatische liefdesliedjes ineens voor mij geschreven lijken te zijn. Over hoe ik zijn foto in duizend stukjes scheur  en in de open haard gooi. Hoe ik niet één, maar twee bakken Ben & Jerry’s achter elkaar wegwerk. In een kwartier.

De dramaqueen in mij zit dus al in haar handjes te wrijven van plezier. “Mag ik dan ein-de-lijk weer eens los?”, vraagt ze hoopvol. Maar ik trap haar terug in haar mand en zeg streng: “Nee. We doen geen drama dit keer. Laten we eens iets nieuws proberen. De verstandige weg. De makkelijke weg. No hard feelings enzo.” 



En het bevalt eigenlijk prima zonder al dat plichtmatige luduvudu-geneuzel. Geen gejammer, geen tranen, geen twintigduizend calorieën en verwijten over en weer. Ook geen Toni Braxton en nee, al helemáál geen Mariah Carey. Daar wordt écht niemand beter van.

All good things come to an end. En het is mooi geweest…

Dan ben je weer jezelf

alleen en onbemind

maar volwassen en verstandig

totdat het weer begint*

* ‘Liefde’ Hans Teeuwen - Industry of love

Check ook mijn Hyves-site (http://pascalle83.hyves.nl/blog/)