Tropische verrassing

Intro: Gui Boratto is de tropische verrassing van het Duitse label Kompakt. Waar de discografie van het label gedomineerd wordt door Duitse helden, vormt de uit Sao Paulo afkomstige Boratto een uitzondering. Met de roots van Kompakt in het achterhoofd produceert de kleine Braziliaan de ene na de andere technoklapper. Tijd om de wereld definitief kennis te laten maken met de kroonprins van het label middels zijn debuutalbum Chromophobia.

Genre: techno / techhouse

Bijzonderheden: Gui Boratto had al een muziekleven achter zich toen hij in 2005 bij Kompakt aanklopte. Zijn producties domineerden jarenlang de Braziliaanse hitlijsten. Helaas was het niet Boratto zelf die met de eer streek, maar talloze popsterren die hij produceerde als Mano Chao, Gal Costa, Fernanda Porto en Kaleidoscópio. In 2005 besloot Boratto zich op zijn passie te gaan richten; elektronische muziek. Kompakt bleek een goed podium te zijn voor de Braziliaan. Deze nieuwe samenwerking resulteerde direct in een dijk van een hit, Arquipelago. Geïnspireerd door het snelle succes zette Boratto door met sterke producties als ‘Like you’ en ‘The Rising Evil’. Op zijn album gaat hij vrolijk verder. Buiten de enkele Portugese titels is er geen link te herkennen met traditionele Braziliaanse muziek. Dus verwacht geen samba of andere Braziliaans getinte muziek. Boratto zou zomaar in, pak ‘m beet, Frankfurt kunnen wonen. Toch heeft hij zijn eigen sound waarmee hij zich onderscheidt van de doorsnee Duitse producer. Diepe emotionele techhouse en techno brengt de gepassioneerde Boratto voort. Zijn producties brengen gevoel terug in techno. De ene keer rechttoe rechtaan en dan weer snakkend naar een climax, maar altijd swingend. Het album is van grote klasse met klappers als ‘Mr. Decay’, ‘Terminal’, ‘Gate 7’, titeltrack ‘Chromophobia’ en dan kunnen we nog wel even doorgaan. Vanaf ‘Mala Strana’ lijkt hij het over een andere boeg te gooien: atmosferisch muziek, waar het even niet om de beats gaat. Met zowel ‘Mala Strana’ als ‘Acrostico’ zie je denkbeeldig de zon na een hete zomerdag onder gaan. Met ‘Xilo’ brengt Boratto een moderne ode aan The Cure, maar dan zonder de melancholische stem van Robert Smith. Het is te hopen dat het muzikale pad van Boratto en Smith zich eens zullen kruisen. Pop en electro vormen ook in het sterke ‘Beatiful Life’ het uitgangspunt. Het album wordt afgesloten door een meesterlijke combinatie van ambient en techno. ‘Hera’ en ‘The Verdict’ houden je nog even in droomland.

Hoogtepunt: het gehele album.

Dieptepunt: Boratto kent geen dieptepunten.

Aanrader, twijfelgeval of bagger: Aanrader!

Beoordeel zelf: luisteren naar Chromophobia

Luister ook eens naar: registraties van zijn live-sets in 11 en op 5daysoff op 3voor12.nl

Gui Boratto treedt aanstaande zaterdag in Brussel op in Recyclart en geruchten gaan dat hij deze zomer ook 5daysoff zal aandoen.

Gui Boratto