Defqon.1 Festival, Almere Strand

De zomer heeft zijn intrede weer gedaan in Nederland, en dat betekent dat men weer lekker kan festivallen. Voor liefhebbers van de hardere stijlen is Defqon.1 er altijd weer eentje die bezocht moet worden. Partyscene was er zoals altijd ook weer bij.

De voorbereiding op Defqon begon voor ondergetekende ongewoon kort van tevoren, namelijk maar één dag. Normaliter is Defqon een festival waar ik flink naartoe leef, maar mijn rondreis door Thailand verhinderde dit. De dag voor Defqon kwam ik terug, precies op tijd om mijn backpack uit te pakken en mijn festivaltas weer in te pakken.

Na een snelle blik op de time-table kon het feest rond het middaguur beginnen. De mainstage (voornamelijk hardstyle), Blue (hardstyle), Orange (Hardtrance), Green (Techno) en Purple (hardstyle talents) waren voor mij dé area’s van de dag.

Behalve deze area’s konden de 40.000 bezoekers ook genieten van industrial, hardcore, jump, early rave en house. Tot slot was er nog een area voor stijlen waar ergens anders geen plek voor was. Veel van deze stijlen zijn te klein of underground voor een eigen area, dus zijn ze gebundeld in de White area. Van minimal tot Early Hardstyle, tot Dubstep en tot Electro; veelzijdigheid troef in deze area. Echt een soort van experimentele speeltuin, waar ondertussen best interessante namen stonden. Een goede zaak dat organisator Q-dance hier een podium voor biedt.

Kortom, veel keus dus op Defqon. Na een goede maar iets te harde opening van Ezteq in de Purple ben ik het terrein eens gaan verkennen. De mainstage bleek een grote klok te zijn, overeenkomstig met het anthem wat “No Time To Waste” heet, geproduceerd door Wildstylez. Deze dj zou de mainstage ook gaan afsluiten.

Verder viel op dat er dit jaar relatief weinig extraatjes waren. Op de vorige edities waren die er in groten getale maar nu beperkte het zich toch een beetje tot een houten chill-area, wat bankstellen en wat decoraties in het water.

De stages vielen ook een beetje tegen. De mainstage was afgezien van de cijfers van de klok toch wel erg klein en karig. De tweekoppige draak van vorig jaar was een stuk mooier en groter. De aankleding van de overige stages was aardig, maar niet hoogstaand en ook niet altijd aansluitend op het thema. Vorig jaar was dit beter voor elkaar.

De reden voor dit alles zou weleens het 10-jarig bestaan van Q-dance kunnen zijn. Begin juli geeft Q een verjaardagsfeest in de Amsterdam Arena en het lijkt erop dat dit jaar de aandacht meer naar dat feest uit gaat, en wat minder naar Defqon. Misschien logisch, maar wel jammer voor de Defqon bezoekers.

Goed, de muziek dan. Na het korte bezoek aan Ezteq in de Purple en aansluitend Second Identity belandde ik op de hardcore-area. Hier draaiden Art of Fighters, met helaas erbarmelijk geluid. Een extra set line arrays was geen overbodige luxe geweest.

Inmiddels was Pavelow gestart met zijn set in de White area. De man achter Pavelow is een ware kameleon, die succesvol is met de Noisecontrollers maar ook goed scoort met andere aliassen in hardstyle en hardcore. Met Pavelow laat hij weer een nieuwe, experimentele kant zien.

De Pavelow-stijl is niet goed in een hokje te stoppen, het lijkt nog het meeste op een combinatie van dubstep en hardstyle. De kicks en bas lopen niet gelijk met de melodie, eerder het tegenovergestelde. Dat gecombineerd met een iets ander type melodie zorgt voor een stijl die wat op hardstyle lijkt, maar gevoelsmatig daar tegelijk ook weer heel ver vanaf staat.

Dit alles mondde uit in een ietwat onwennige, maar lekkere cocktail. Hopelijk zullen we Pavelow nog vaker achter de decks zien.

De setjes in de Blue van Psycho Punkz en Digital Punk die ik daarna meepakte waren niet erg hoogstaand. Bij de Frequencerz was het beter voor elkaar, zowel qua platenkeuze als qua sfeer. De tent ging goed los en zelfs de polonaise kwam voorbij; erg gezellig allemaal.

Op de mainstage viel de live-act van Frontliner wat tegen. Er zat niet veel lijn in en de melodie was soms ook ver te zoeken.

Miss Djax in de techno-area zorgde wel voor een brede glimlach op mijn gezicht. Binnen een paar minuten was ik gewend aan de totaal andere stijlen kon het gas erop. Ze stond lekker te rammen en de kleine maar gezellige techno-area genoot hier duidelijk van. Ik kan niet meer wachten tot Awakenings Festival!

Een andere act waar ik mij op verheugde was die van Charly Lownoise & Mental Theo. Ook die viel helaas wat tegen. Het was erg druk, veel mensen kwamen letterlijk een kijkje nemen in plaats van te gaan dansen, en het oude gevoel kreeg ik er ook niet bij. Daarvoor kwam er teveel normale hardcore tussendoor.

In de resterende uurtjes kwam het eigenlijk niet echt meer goed qua muziek. De set van B-Front deed me weinig en die van Wildstylez beviel me nog minder. Er zat geen power in, de mainstage stond stil, het was gewoon geen waardige Defqon afsluiter.

Het vuurwerk en de lasers waren wel aardig maar het niveau van vorig jaar werd bij lange na niet gehaald.

Zo gaat deze Defqon dus de boeken in als de minste editie die ik bezocht heb (dat zijn er inmiddels vier). Het was in veel opzichten gewoon niet echt Defqon kwaliteit en ik had ook geen echt Defqon gevoel. Hopelijk komt dit alles inderdaad doordat Q-dance zich dit jaar vooral focust op het aankomende verjaardagsfeest, en doordat ik net terug was van het backpacken.

We zullen het gaan zien op 10 juli! Dan viert Q-dance haar verjaardag in de Arena, Partyscene zal erbij zijn.

Steven

Foto’s met dank aan Q-dance