Prikkeling van de zintuigen op Todaysart 2007

Op 21 en 22 september nam het Todaysart Festival voor de derde keer de straten van Den Haag over. Op 25 locaties presenteerden meer dan 200 nationale en internationale artiesten hun installaties, projecties, films, exposities en muziek.

Tekst & foto’s: Susanne Woning

De eerste kennismaking met Todaysart vond plaats in de Grote Marktstraat. Deze winkelstraat was omgebouwd tot een enorme landingsbaan, inclusief landingslichten, het geluid van landende vliegtuigen en flarden van omroepberichten. De locatie vormde samen met het Spuiplein het aankomst- en vertrekpunt voor de bezoekers en de titel van dit project ‘THX, The Hague Int’l’, was gelijk de leidraad voor het hele festival.

Op het Spuiplein kon het hele weekend gespeeld worden met Tryptich; de enorme LED-sculpturen van United Visual Artists, die met licht en geluid reageerden op beweging. Bezoekers huppelen, deden dansjes en er ontstonden zelfs spontane fotosessies. Op dezelfde locatie projecteerden de grafische designers van Maxalot uit Barcelona elke avond afbeeldingen op het stadhuis, waardoor het Spuiplein elke tien minuten een compleet andere sfeer uitstraalde.

Gezien/ gehoord op vrijdag: 3 Chairs, Boxcutter, Galaxy2Galaxy, Rancho Relaxo All Stars, Evil Knievel en Model 500.

Todaysart heeft een goede band met DEMF en het label Underground Resistance. Het muziekprogramma op vrijdag stond dan ook grotendeels in het teken van Detroit en ging van start met 3 Chairs in de Nieuwe Kerk. Een prachtige locatie, maar oorspronkelijk natuurlijk niet gebouwd voor een feestje. Je moest dus precies tussen de speakers in gaan staan om optimaal te kunnen genieten van de dikke housetracks (o.a. van Dennis Ferrer en Roy Ayers) die in de platentassen bleken te zitten.

Terwijl Theo Parrish en Rick Wilhite achter het podium aan het genieten waren van één van Nederlands bekendste groene exportproducten, nam Pittman het eerste uur voor zijn rekening. Het was niet erg druk, maar de sfeer was goed en intiem, ook tijdens de sets van Parrish en Wilhite, die na Pittman draaiden.

Nieuwsgierig geworden door de recente releases van het label Planet Mu, was het tijd voor een klein uitstapje naar het Paard Van Troje, waar Boxcutter optrad. Met een lekkere mix van dubstep, breakbeat en ambient, zette deze Ier hoog in door ook nog eens live basgitaar te spelen.

Er ging hier en daar iets mis tijdens de set, maar dit deed niet af aan de dansbaarheid. Boxcutter greep dan gelijk de microfoon om met een dik Iers accent te vragen ‘of het nog wel goed met ons ging’. Het was een erg muzikaal en ontwapenend optreden. Nu nog een beetje rommelig, maar Boxcutter zou het wel eens ver kunnen gaan schoppen.

Detroit bleef trekken en dus was de volgende stop de Asta. De aftandse uitstraling van deze club werd gelukkig ruimschoots goedgemaakt door het aardige personeel. Op het podium was Galaxy2Galaxy al begonnen met hun live-optreden. De vriendin van de drummer wist trouwens te melden dat de band inmiddels Universe2Universe heet.

Wat de naam ook was, de band van Mike Banks speelde (voor een wel erg gewillig publiek) het dak eraf met tracks als ‘Transition’, ‘Starlight’ van Juan Atkins en natuurlijk ‘Jaguar’. Live-techno, met funk and jazz, óf zoals MC Aquarius het nog even duidelijk stelde: “Hi-Tech Jazz!”

In de kleine bovenzaal bleek Den Haag niet klaar te zijn voor de vijf leden van Abe Duque’s project Rancho Relaxo All Stars. Jammer, want er werd flink geëxperimenteerd met zware sferische ambient, kraakheldere percussie en fluitende vogeltjes. Een privé-gig dus met op het hoogtepunt zo’n dertig toehoorders.

Ergens halverwege de avond werd dat publiek ook nog eens opgeschrikt door de performance art van Evil Knievel, die onder begeleiding van een eentonige drumloop een half uur lang een parodie op een pillenslikkende ‘raver’ deed. Grappig en verwarrend, maar na een kwartier wist hij zelfs de laatste mensen weg te jagen naar beneden.

Daar trad Juan Atkins live op als Model 500 met onder andere Mike Banks achter het keyboard. Het was even schrikken toen we zagen hoe mager Atkins tegenwoordig is (hij is suikerpatiënt). Misschien voelde hij zich die avond niet zo goed, want de gig kwam redelijk lusteloos en statisch over, zelfs toen er twee breakdancers op het podium bijkwamen.

Veel van zijn tracks zijn echte klassiekers en ze werden strak in een live-jasje gegoten, maar Atkins zong soms vals en zat af en toe buiten de maat met zijn akkoorden. Leuk om deze technoveteraan eens op het podium te zien, maar hij maakte zijn goede naam deze avond niet waar.

Gezien/ Gehoord op zaterdag: Linear Grid van Robert Henke (Monolake), Diespace van PIPS:Lab, Array: Outre, diverse exposities van de Kunstacademie Den Haag, Tommie Sunshine, Neil Landstrumm & Milanese en Modeselektor.

Op zaterdag leek Den Haag muzikaal grotendeels in de ban de zijn van de electro house, dus was er meer tijd voor de exposities en installaties. Robert Henke (Monolake) presenteerde zijn interactieve installatie Linear Grid. Acht speakers werden gevoed door twee interfaces met daarop blokkenschema’s. Bezoekers konden patronen invoeren door de schermen aan te raken en de speakers klonken loeischerp in de Lutherse Kerk.

Henke heeft in het verleden samen met de Canadees Deadbeat opgetreden met deze installatie, terwijl ze zich allebei aan een andere kant van de Atlantische Oceaan bevonden. Erg grappig om te zien dat de schermen voornamelijk werden bediend door stelletjes, waarbij de mannen de vrouwen wel even haarfijn gingen uitleggen hoe de techniek precies werkte.

De komische technologische theatergroep PIPS:Lab stond in de Nieuwe Kerk en maakte zich zorgen om de vergrijzing. Ze boden ons, onder begeleiding van de bejaarde Ans die aan ‘rollatorstunten’ deed, een diespace-account aan (een variatie op myspace voor in het hiernamaals), waar we natuurlijk graag op ingingen. Nadat we ge-upload waren was het tijd voor een meer sinistere voorstelling.

In het Theater aan het Spui was namelijk Array: Outre te zien; een spookachtige dansvoorstelling met bijzondere visuele effecten op de muziek van Squarepusher van het label Warp. Een digitale spreekstalmeester, die op het doek geprojecteerd werd, leidde ons door een wereld vol schaduwen. David Linch meets Windowlicker, inclusief een sensuele Flamenco-danseres die een erg vervormd gezicht bleek te hebben en een Japanse dame die in de ruis van een tv leek te dansen.

De studenten van de Kunstacademie waren ook goed vertegenwoordigd in het Atrium van het Stadhuis. Vooral een dj-set met platen van ijs sprak natuurlijk erg aan. Ook het breekbare afsluitende avondprogramma van de artscience-afdeling was indrukwekkend omdat het zich door het hele gebouw verplaatste. Kabelbanen met kleine lichtjes die voorzichtig hun weg zochten, twee trompettisten op een roterend plateau die voor een bijzonder akoestisch effect zorgden en een grote groep boogschutters die op commando tegelijkertijd hun pijlen afschoten. Dit alles onder het motto ‘beweging’.

Na al deze indrukken moest er echt even onbezorgd gedanst worden, maar dat werd lastig. Bij binnenkomst in het Paard van Troje knalde de electro house uit beide zalen. Help! Tommie Sunshine, een dj die qua kapsel zo bij de Hells Angels zou kunnen, liet weinig merken van zijn voorkeur voor AC/DC en Kraftwerk. De nuance in zijn set was ver te zoeken. Iets beter toeven was het bij Neil Landstrumm & Milanese met hun electro breakbeat in de kleine zaal, maar ook hier was ‘cheesy’ het sleutelwoord.

Gelukkig waren daar de mannen van Modeselektor om de avond te redden. Bij de eerste enorm zware kicks trilde het hele Paard van Troje en was alle narigheid snel vergeten. Ze brachten zoals altijd een energieke afwisselende live-set, waarin overigens wel verrassend veel oude tracks van ‘Hello Mum’ zaten. Tijdens ‘Hyper Hyper’ ging de stroboscoop aan en het publiek compleet los.

Nog even hoopten we dat Pfadfinderei op dezelfde voet door zou gaan, maar toen deze act weer volledig de electro house in dook, lieten we de rest van de zaterdagnacht tevreden over aan de Hagenezen.

Hoogtepunt: De dansvoorstelling Array: Outre, Galaxy2Galaxy live en de gezellige set van Boxcutter.

Dieptepunt: Tommie Sunshine en zijn beukende electro house.

Wat beter mag: Het programmaboekje is niet erg overzichtelijk en niet alles startte op tijd, zodat je je soms erg moest haasten om op tijd bij de volgende locatie te zijn.

Prijs/Kwaliteit: De weekendprijs was 25 euro en de afzonderlijke dagen kosten 17 euro. Niet duur voor zoveel aanbod, maar wel een vreemde prijsverdeling. De meeste drankjes waren 2 euro.

Mijn absolute ‘Todaysart’-gevoel: Al je zintuigen worden geprikkeld!

Oordeel: Todaysart groeit steeds verder uit tot een volwassen festival. De combinaties tussen de verschillende kunstdisciplines leveren vaak boeiende verrassingen op en het aanbod is erg gevarieerd. Wel mag het muzikale programma op de zaterdag volgend jaar wat sterker zijn.

Volgend jaar: Ben ik er zeker weer bij, maar laat ik de verslaggeving graag weer over aan onze vaste Todaysart-reporter Stamp!

Voor meer filmpjes en foto's kun je terecht op de site van Todaysart Festival.

Universe2Universe live

Model 500

De landingsbaan in de Grote Marktstraat

IJs-dj's