Music People @ Off Corso - Rdam, 19 dec

Partyscene Redactie | 1 januari 2005

party reports

Verandering van spijs doet eten

Zo tegen het einde van het jaar maakt iedereen goede voornemens. Zal ik er eentje maken voor de dancecultuur in Rotterdam? Het is in 2004 de hoogste tijd voor meer vernieuwing!

Tekst: FF Erik
Foto's: Jos

'Speel op safe' lijkt vaak het devies. Men gaat door met concepten die werken. Maar ze worden sleets en de scherpte gaat er vanaf. Als er in het huidige tijdsgewricht iets in de Metropool aan de Maas wel aanwezig is, dan is het de rijke voedingsbodem, ook wel humuslaag van creatieve en enthousiaste mensen. Achter de schermen. En op de dansvloer. Veel kansen worden benut, maar het kan beter. Wie vandaag goeie dingen zaait, zal morgen mooie resultaten oogsten. Rotterdam is de jongste stad van Nederland. Kijk op straat of in de clubs en je ziet de beste en meest ongedwongen manier van kruisbestuivingen en goede ontwikkelingen. In alle facetten, zoals muziek, kleding, stijl, kunst en vermaak. Natuurlijk zijn er grotestadsproblemen. Maar de positieve dingen overheersen. Als men het maar wil zien.

Op vrijdag in Off Corso vinden vaak de betere feestjes plaats. De verwachtingen voor Music People waren dan ook hoog. De hele scene had het erover. Een apetrotse Joachim gaf mij enkele weken geleden bij Weekend! een flyer. Bij wijze van spreken nog nat van de drukker. Later zag ik hem op diverse plaatsen de flyers persoonlijk uitdelen. Een mooie maar wel arbeidsintensieve manier van pr. Geef de flyer alsof het een 'personal invitation' is. Waarmee het exclusieve karakter nog meer benadrukt wordt. Het schitterende ontwerp van Daisy (Off Corso) heeft een belangrijke rol gespeeld. Het menukaartformaat, de kleuren, de herfstblaadjes en de relatief onbekende dj's wekten bij velen de nieuwsgierigheid. Of de muziekkenners slaakten juist een kreet van opwinding door de ongebruikelijke line-up. Een flyer zoals deze 'feels very smooth' en ademt klasse uit. Dat is toch wat we willen tijdens een avondje uit?

Het nadeel van hoge verwachtingen is dat je er aan moet voldoen. De incrowd was deze avond ruim vertegenwoordigd. Er was een grote hoeveelheid muziekliefhebbers en gelukkig ook veel mooie meiden. Een belangrijk, zoniet het belangrijkste element voor het slagen van je party. Zet een te groot deel jongens bij elkaar en weg is de sfeer. Hier waren voldoende leuke dames die zorgden voor een sexy en happy ambiance.

Natuurlijk hebben we altijd het frisse vrouwelijk personeel van Off Corso zelf nog. Ook daar zitten favorieten bij. Geen sjans in de zaal? Dan maar sjansen aan de bar. Of bij toiletjuffrouw Thea, die wel in is voor een kletspraatje. Met een onvermoeibare glimlach krijgt ze soms te maken met uitgelaten bezoekers die volstrekt onsamenhangende wouzekouzenprietpraat aan haar komen vertellen. Of vaste klanten die hun hele hebben en houden op haar blauwe tafeltje blootleggen. Thea de Dr. Phil van Off Corso? Ook dit soort kleine tafereeltjes bij de toiletten maken uitgaan zo leuk. Nog zo'n sfeerbepaler is Danny, die vrolijk overal de boel een beetje netjes probeert te houden. Want sommige bezoekers maken er een bende van. Zou het bij hun thuis ook zo'n zooitje zijn?

De aankleding van de zaal was ruimer opgezet dan normaal. Er hingen bijvoorbeeld grote ballen waarop kleurrijke projecties werden vertoond. Achter de dj's hing een stellage met afbeeldingen. Verder vond ik het geheel eigenlijk weinig afwijken van andere avonden. Waarmee ik niet zeg dat het slecht was. De hoofdzaak op deze avond was dan ook duidelijk de muziek (Music) en de mensen (People). Anders gezegd: het gaat om de software, niet zozeer om de hardware.

Op de flyer was te lezen: 'Music People Is a new concept for those who want more than a regular dance night'. For those that are interested in the deepness and warmth in electronic music. For those who feel it's time to make a change. For those people that respect artists like Bugz in the attic, Dego, King Britt, Kirk degiorgio, Asone, Nu spirit Helsinki, Jazzanova, Kyoto Jazz massive, Mathew Herbert, Gilles Petterson, Gerd, Recloose.
Nou moet ik eerlijk toegeven dat er waarschijnlijk veel mensen meer kaas van deze dj's en hun draaistijlen gegeten hebben dan ik. Op de dagen rond dit feest waren er levendige discussies te zien op Love2party. Ik heb ze gelezen en kan daar zelf weinig aan toevoegen. Gerd en Pathless maakten op mij die aangekondigde indruk van deepness and warmth in electronic music. Het gevoel erbij was erg goed. Maar hoe verder de nacht vorderde, hoe meer ik het op een gewone ON vond lijken. Misschien heb ik het mis. Zeggen jullie het maar.

In de lounge klonken de broken-beats lekker. Jazz Sole/ Da circle of Sole en een hele schare fans vierden er hun eigen feestje. In eerste instantie not my kind of cookie, maar wel aanstekelijk en vernieuwend. Vernieuwing is broodnodig. De dancewereld is constant in beweging, maar ik merk hier en daar wat stilstand (=achteruitgang). De zaterdagavond is ogenschijnlijk voor veel clubs de avond waarop drankomzet en verkochte kaartjes belangrijker zijn dan vernieuwing. Er wordt geschermd met bezoekersaantallen terwijl de onmeetbare maar allerbelangrijkste factor die van sfeer is. Wat heb je als club liever? Een man of 1000 binnen, terwijl je je op de Paardenmarkt in Heenvliet waant? Of een lager aantal bezoekers wat met elkaar het gevoel heeft dat ze aan iets deelnemen wat anders is? Deze investering is er een voor de toekomst. Gelukkig zijn er organisaties die dit snappen en er op inspelen. Anders gezegd, er gebeuren al goeie dingen. Maar het kan veel beter. Eerst de feesten, dan volgen de bezoekers vanzelf.

Het zit 'm niet in de eerder genoemde hardware maar in de software van een party. Iedereen kan een club beginnen. Natuurlijk moeten geluid, licht, toilet, garderobe enz. goed zijn. Het zou natuurlijk bezopen zijn als daar iets niet aan klopte. Je betaalt tenslotte vaak al 10 tot 15 euro om binnen te komen. Maar een onbetaalbaar aspect is gevoel. Noem het de Soul. Een voorbeeld hiervan is het vroegtijdig ter ziele gaan van Parkzicht. Het had er best mooi kunnen worden als een paar bevlogen mensen de kans had gekregen een soort ziel in het gebouw te creeren, maar het kreeg om voor mij onbekende redenen niet de kans smoel te krijgen. Zo zijn er legio slechte voorbeelden te noemen.
Met de regelmaat van de klok opent weer een biermerk of 1 of andere geldschieter een horeca tent, vakkundig afgemeten en ingericht op een doelgroep. Ja jammer. Je fopt hier een echte Rotterdammer niet mee. Het is dan vaak een kwestie van tijd. Slechts de echte dingen overleven het stadium van 'ik ga er zeker een keertje kijken'. Om met Jules Deelder te spreken: Wat nergens op lijkt, is echt.

Nou zijn er ook mensen die vooral op de zaterdagavond zeggen: ik ga uit in Rotterdam. Klaar. Ze rijden de stad in vanuit het verre en nabije achterland. Gaan naar waar ze eerder wel eens geweest zijn. Of ze zien de driehoeksborden van Van Puffelen en kiezen zonder twijfel voor iets wat ze daarop zien. Zie het als de grote gele M langs de autosnelwegen. Je rijdt, hebt trek, je snackt wat en redelijk voldaan vervolg je boerend je weg. Niks mis mee. Hele volksstammen leven zo hun leven. Maar jonge en leuke mensen willen iets aparters. Je moet als partybezoeker toch het gevoel hebben aan iets deel te nemen wat uniek is? Pas dan heb je op maandagochtend echt iets te vertellen op je werk of op school.

Bijna alles wordt in ons leven al voorgekauwd en instant aangeleverd. Koop in de supermarkt zo'n doosje Kip Siam en alles wat je ervoor nodig hebt is een pan, fornuis en water. Hmmm, lekker hoor. Maar niet heus. Meer voldoening krijg je van het ZELF je weg bepalen. En dat is waar de nieuwste generatie stappers naar smacht. Het is te lezen in hun ogen. Kortom, Music People is zo'n gewaagd vernieuwend concept en deze eerste keer kunnen we zien als een goed gelukte appetizer, een soort voorgerecht dat vraagt om meer. Ik weet zeker dat er prachtige Music People (hoofd)gerechten in 2004 gaan komen.

Complimenten aan alle mensen die met hun invloed bereid zijn te willen pionieren in de dancescene. Aan alle programmeurs wil ik zeggen: probeer eens vaker wat anders. Wijk af van de platgetreden menupaden. Jullie kunnen het dancepubliek opvoeden! En tegen alle partybezoekers: Doe eens gek. Bestel niet het gebruikelijke Mac.weetikveel-menu, met 2 fritessaus en cola. Verandering van spijs doet eten. Want er is een grote honger naar verrassender en beter voedsel in de dancecultuur van Rotterdam!