Clara Moto, Kode 9 & The Spaceape, Ed Banger-podium en Richie Hawtin...

Intro: Ook de vrijdag van Sonar 2007 was heet en duurde tot in de late uurtjes. Met opnieuw een erg brede, overvolle programmering en optredens die niet op tijd begonnen bleek het onmogelijk om een realistische planning voor deze dag te maken. Een verslag van rondlopen en verrast worden op dag twee.

Tekst & foto's: Susanne Woning

Bijzonderheden: Het was al enorm heet bij het hoofdpodium op de tweede dag van Sonar en Nicole Willis & The Soul Investigators joegen de temperatuur nog wat verder op met warme soul en funk. Heerlijk om naar te luisteren, terwijl je op het befaamde Sonar-kunstgras zit met een koud glaasje in je hand, maar de blakende zon werd ons al snel toch te fel. We zochten daarom binnen verkoeling bij de Red Bull-stage waar Clara Moto inmiddels een flinke menigte in beweging had gekregen. Geconcentreerd stelde ze ieder knopje en op haar apparatuur met precisie af, om haar dikke funky minimal en techno helemaal de juiste nuances mee te geven. De zucht naar verkoeling werd als snel verdreven door de set van deze dame uit Oostenrijk en maakte plaats voor zin om te dansen.

Terug bij het hoofdpodium werden de batterijen verder opgeladen door de flitsende dudes van Accu uit Finland. Er was duidelijk goed geluisterd naar het werk van Scissor Sister en het publiek was wel in de stemming voor wat lichtvoetige electro-pop. De wenkbrauwen werden even gefronst, toen ons opviel dat we synthesizers en drums hoorden, op momenten dat de bandleden helemaal niet aan hun instrumenten zaten. We werden werden dus behoorlijk genept, maar vanwege de goede sfeer die de mannen wisten te creëren, mocht dit de pret niet drukken.

Op Sonar By Night waren nu alle zalen open. We kregen nog net een staartje mee van het tweede concert van de Beastie Boys. Tot onze grote verbazing stonden de New Yorkers gewoon weer instrumentaal te spelen, terwijl wij (zuinige Hollanders) de avond ervoor vijftig euries extra hadden betaald naast de kosten voor onze driedaagse Sonarpas, voor een exclusieve instrumentale liveshow. Uiteindelijk bleek gelukkig dat ze deze avond wel veel meer hitjes speelden. Opnieuw ging de zaal plat en ´Sabotage´ werd opgedragen aan George W. Bush. Om een Beastie Boys-overkill te voorkomen, namen we maar even een kijkje bij het dubstep-podium buiten. Dat bleek een erg goed idee, want we werden al snel gegrepen door mooie zware kicks en baslijnen van Kode 9 en de spacy Jamaicaanse lyrics van The Spaceape, waar een vette delay overheen lag. Tijdens de breaks was er een instant verlangen naar de snelle terugkeer van die mooie donkere baslijnen en we moeten dan ook echt constateren dat ook wij inmiddels redelijk verslaafd beginnen te raken aan dubstep.

De mannen van Modeselektor maakten er zoals gebruikelijk weer een vrolijk zooitje van, waarbij geen enkele muziekstijl off limits was. In moordend tempo volgden breakbeat, new rave, electro, techno en dubstep elkaar op en de heren hadden er, net als hun publiek, weer erg veel lol. Toch lag het aantal BPM ons iets te hoog en het dubstep-podium bleef trekken. Inmiddels had Skream daar de controls overgenomen en kregen we de meer ´vrolijke´ dubstep te horen; voor zover dat bij deze muziekstijl tenminste kan. Skream mixte zijn tracks overigens niet aan elkaar en wekte de indruk dat hij nog niet vaak voor zo´n groot publiek had gestaan. Desalniettemin zette hij een straffe en aangename set neer.

Vervolgens zijn we langsgelopen bij de Ed Banger-stage, waar Justice ongepland eerder aan zijn set begonnen was. De drukte was de hele avond enorm bij dit podium en iedereen ging helemaal uit zijn dak, maar helaas is uw reportersteam nog altijd niet gebeten door het Justice-virus en hielden we het uiteindelijk maar een kwartiertje uit, alvorens we toch op zoek gingen naar meer diepgang. Ook veteraan Richie Hawtin had er wel zin in op vrijdag. Na het down tempo, dikke geluid van de dag ervoor (met Narod Niki) gooide hij het toerental van zijn minimal flink omhoog, wat resulteerde in een lekkere minimale technoset. Richie zou Richie niet zijn als hij niet eens even lekker aan het klussen zou slaan tijdens zijn set en zo werden bekende samples van tracks als ´Spastik´ heel creatief bewerkt en in een andere context gezet. Die goede ouwe Hawtin heeft het dus nog altijd in de vingers. 

In afwachting van het optreden van Dizzee Rascal, kregen we nog een klein stukje van Ben Mono mee, die ook al lekker creatief bezig was, door electro met grime te mixen als opwarming voor Rascal. Aangezien Mono die avond drie keer optrad, was het aantal toehoorders op dat moment nogal triest en onterecht klein. Dizzee Rascal gaf vervolgens een erg energiek optreden met veel tracks van zijn nieuwe album ´Maths & English´. De zaal was inmiddels weer volgestroomd met vooral veel Londenaren en in plaats van het Amerikaanse ´Say oohooh´, kwam er dan ook ´Say oi´ uit de mic van van Rascal. Underground is hij al lang niet meer, maar muzikaal gezien was de gig prima in orde.

Vol verwachting gingen we naar het buitenzaaltje waar de Detroit techno-act As One de avond zou afsluiten met een live-optreden, maar daar ging iets helemaal mis. Of er was iets aan de hand met de monitorspeakers, of de drummer was echt helemaal kort, maar het leek meer op een band die voor de allereerste keer probeerde te jammen in een garagebox. De drummer zat de hele tijd naast de muziek en het was echt niet om aan te horen. Teleurgesteld dropen we af. Nog een laatste kijkje bij Digitalism bracht ook weinig spannends met een over the top-mix van New Order´s ´Blue Monday´, ´Pump Up The Jam´ van Technotronic en ‘Running’ van Alan Braxe & Fred Falke. We accepteerden dus maar dat de tweede dag van Sonar alweer voorbij was en gingen ons mentaal voorbereiden op dag drie.

Hoogtepunt: Clara Moto, Kode 9 & The Spaceape en Richie Hawtin.

Dieptepunt: Het optreden van As One klonk als vingernagels op een schoolbord.

Wat beter mag: Het hele drankbonnensysteem van Sonar is erg onduidelijk. Soms kun je gewoon aan de bar met geld betalen en soms niet. Verder is niet duidelijk op welke plek aan de bar je dranktickets kunt kopen. Met die tickets moet je dan weer naar een andere plek aan de bar om het drinken te halen; erg omslachtig.

Opmerking bezoeker: Versierpoging van een Spanjaard: "Zeg dame, waar kom jij vandaan?", "Uit Holland", "Oh, is dat een grote of een kleine stad?" (zucht).

Oordeel: Vooral de afwisseling in muziekstijlen is erg bijzonder op Sonar. Vaak levert dit erg onverwachte en interessante ontdekkingen op van muziekstijlen, waar je normaal gesproken niet zo snel mee in aanraking zou komen.

Het kan ook vervelend zijn, omdat je soms wel een erg grote omschakeling moet maken. Op deze dag hebben we vooral erg genoten van de heerlijke dubstep op een warme zomernacht.

Sonar